Ξεκινώντας από χαμηλά..

Ανεβαίνουμε σκαλοπάτι άραγε; Μπορούμε να δούμε από υψηλή συχνότητα θέματα που μας αφορούν και εμπλεκόμαστε; Με θέληση, θα σας απαντήσω πως ναι. Για να συμβεί όμως, πρέπει να μπούμε μέσα σ' αυτά, να τα κοιτάξουμε από χαμηλά, να τα βιώσουμε, να τα νιώσουμε και να εκδηλώσουμε τα συναισθήματα που προκαλούν, να εκτονώσουμε και να ξεσπάσουμε τις σκέψεις μας και να αναλάβουμε την όποια ευθύνη μας. Μόνο αν το ζήσουμε, θα μπορέσουμε έπειτα να το παρατηρήσουμε. Τότε πραγματικά θα βρούμε και τη δύναμη, να κοιτάξουμε από ψηλά για να λάβουμε το μάθημα. Όμως πρέπει να προετοιμαστούμε για όλα τα παραπάνω στάδια μέχρι να αγγίξουμε την πολυπόθητη διάκριση αναπτύσσοντας την ευγένεια, τον αυτοσεβασμό και την κατανόηση μας προς τους άλλους. Τα πάντα θέλουν κόπο. Κανένα μονοπάτι αναζήτησης και παραδοχής της αλήθειας δεν είναι εύκολο.
Ή μήπως είναι; Θα μπορούσε να γίνει αν δε φοβόμασταν τόσο και αν τολμούσαμε να αποδεχτούμε.
Πως ζούμε; Τι δίνουμε στους άλλους; Πως λειτουργούμε; Τι θέλουμε;
Διδαχτήκαμε τον πόνο και στραφήκαμε σ' αυτόν. Η ομορφιά μας αποσυντονίζει. Συνήθως δεν εμπιστευόμαστε το καλό και του φορτώνουμε πεποιθήσεις. Έτσι μάθαμε. Μας γοητεύει το δύσβατο, το πονεμένο, το υποτιθέμενο κακό. Μας κολακεύει το ενδιαφέρον των άλλων, οι σκέψεις και οι κρίσεις τους. Το φαίνεσθαι δηλαδή.
Ξεχνάμε ένα βασικό παράγοντα. Την Ελευθερία. Πως θα είμαστε ελεύθεροι αν δε δεχτούμε το αληθινό Κάλος; Πως θα συμμορφωθούμε αν δεν αγαπήσουμε καταρχήν τους εαυτούς μας; Ψάχνουμε από τρίτους να μας προσφέρουν αυτά που θα έπρεπε οι ίδιοι να χαρίσουμε σε εμάς.
Αναζητούμε χάδι και αγκαλιά, ενώ μπορούμε να λάβουμε χωρίς να εκλιπαρούμε γι αυτό.
Θα ήταν ανιδιοτέλεια να δώσουμε χωρίς να περιμένουμε να μας επιστραφούν τ' αγαθά. Όλα είναι τοποθετήσεις που έγιναν βραχνάς και μας ορίζουν. Μας απομακρύνουν από τον αληθινό σκοπό της ζωής που είναι η ενότητα.
Όλα τα βήματα χρειάζονται γιατί αλλιώς δεν αναγνωρίζεται κανένα μάθημα. Για να πάμε ψηλότερα, θα ξεκινήσουμε από τα χαμηλότερα. Για να βρούμε τη χαρά, πρώτα θα βρούμε το δάκρυ. Υπάρχει το μαύρο, υπάρχει και το λευκό. Μέσα μας είναι και τα δύο. Ο φόβος μας είναι η ανακάλυψη τους.
Καλή τύχη σε όλους μας!

Άννα